κηράλειπτος

-η, -ο

1. ο αλειμμένος με κερί

2. το ουδ. ως ουσ. το κηράλειπτο(ν)

λιπαρό σκεύασμα, συνήθως από κερί, αλλ. κηρωτό, παλαιότερη λόγια ονομασία τού τσιρότου.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κηρός + -άλειπτος (< αλείφω), πρβλ. αν-εξ-άλειπτος, δυσ-εξ-άλειπτος].